afhouwen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afhouwen, afhowen, avehowen. Equivalent to af +‎ houwen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌɦɑu̯.ən/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: af‧hou‧wen

Verb

afhouwen

1. (transitive) to hew off, to chop off

Inflection

Inflection of afhouwen (strong class 7, separable)
infinitive	afhouwen
past singular	hieuw af
past participle	afgehouwen
infinitive	afhouwen
gerund	afhouwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	houw af	hieuw af	afhouw	afhieuw
2nd person sing. (jij)	houwt af	hieuw af	afhouwt	afhieuw
2nd person sing. (u)	houwt af	hieuw af	afhouwt	afhieuw
2nd person sing. (gij)	houwt af	hieuwt af	afhouwt	afhieuwt
3rd person singular	houwt af	hieuw af	afhouwt	afhieuw
plural	houwen af	hieuwen af	afhouwen	afhieuwen
subjunctive sing.1	houwe af	hieuwe af	afhouwe	afhieuwe
subjunctive plur.1	houwen af	hieuwen af	afhouwen	afhieuwen
imperative sing.	houw af
imperative plur.1	houwt af
participles	afhouwend	afgehouwen
1) Archaic.

Inflection of afhouwen (weak with strong past participle, separable)
infinitive	afhouwen
past singular	houwde af
past participle	afgehouwen
infinitive	afhouwen
gerund	afhouwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	houw af	houwde af	afhouw	afhouwde
2nd person sing. (jij)	houwt af	houwde af	afhouwt	afhouwde
2nd person sing. (u)	houwt af	houwde af	afhouwt	afhouwde
2nd person sing. (gij)	houwt af	houwde af	afhouwt	afhouwde
3rd person singular	houwt af	houwde af	afhouwt	afhouwde
plural	houwen af	houwden af	afhouwen	afhouwden
subjunctive sing.1	houwe af	houwde af	afhouwe	afhouwde
subjunctive plur.1	houwen af	houwden af	afhouwen	afhouwden
imperative sing.	houw af
imperative plur.1	houwt af
participles	afhouwend	afgehouwen
1) Archaic.

Derived terms

• afhouwer
• afhouwing