andcweþan
Old English
editAlternative forms
edit- andcweðan — edh spelling
Etymology
editPronunciation
editVerb
editandcweþan
- Alternative form of oncweþan
Conjugation
editConjugation of andcweþan (strong class 5)
infinitive | andcweþan | andcweþenne |
---|---|---|
indicative mood | present tense | past tense |
first person singular | andcweþe | andcwæþ |
second person singular | andcwist | andcwǣde |
third person singular | andcwiþþ, andcwiþ | andcwæþ |
plural | andcweþaþ | andcwǣdon |
subjunctive | present tense | past tense |
singular | andcweþe | andcwǣde |
plural | andcweþen | andcwǣden |
imperative | ||
singular | andcweþ | |
plural | andcweþaþ | |
participle | present | past |
andcweþende | andcweden |
Related terms
edit- andcwiss f (“an answer”)
References
edit- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) “ANDCWEÞAN”, in An Anglo-Saxon Dictionary[1], 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.