andstæðingur

Icelandic

Etymology

From andstæða +‎ -ingur.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈant.staiːðiŋkʏr/

Noun

andstæðingur m (genitive singular andstæðings, nominative plural andstæðingar)

1. adversary, foe
2. antagonist
3. opponent

Declension

declension of andstæðingur

m-s1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	andstæðingur	andstæðingurinn	andstæðingar	andstæðingarnir
accusative	andstæðing	andstæðinginn	andstæðinga	andstæðingana
dative	andstæðingi	andstæðingnum	andstæðingum	andstæðingunum
genitive	andstæðings	andstæðingsins	andstæðinga	andstæðinganna

Synonyms

• (adversary): óvinur m
• (opponent): mótherji m

Derived terms

• stjórnarandstæðingur

Related terms

• einstæðingur
• skjólstæðingur