anilitas
Latin edit
Etymology edit
From anīlis (“anile, old-womanish”) + -tās.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /aˈniː.li.taːs/, [äˈniːlʲɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /aˈni.li.tas/, [äˈniːlit̪äs]
Noun edit
anīlitās f (genitive anīlitātis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | anīlitās | anīlitātēs |
Genitive | anīlitātis | anīlitātum |
Dative | anīlitātī | anīlitātibus |
Accusative | anīlitātem | anīlitātēs |
Ablative | anīlitāte | anīlitātibus |
Vocative | anīlitās | anīlitātēs |
Related terms edit
Descendants edit
- English: anility
References edit
- “anilitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “anilitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- anilitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.