anularis
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /aː.nuˈlaː.ris/, [äːnʊˈɫ̪äːrɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /a.nuˈla.ris/, [änuˈläːris]
Adjective edit
ānulāris (neuter ānulāre); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ānulāris | ānulāre | ānulārēs | ānulāria | |
Genitive | ānulāris | ānulārium | |||
Dative | ānulārī | ānulāribus | |||
Accusative | ānulārem | ānulāre | ānulārēs ānulārīs |
ānulāria | |
Ablative | ānulārī | ānulāribus | |||
Vocative | ānulāris | ānulāre | ānulārēs | ānulāria |
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “anularis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- anularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.