Latin edit

Etymology edit

Perfect active (or passive, with active meaning) participle of arbitror.

Pronunciation edit

Participle edit

arbitrātus (feminine arbitrāta, neuter arbitrātum); first/second-declension participle

  1. judged
  2. witnessed, observed

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative arbitrātus arbitrāta arbitrātum arbitrātī arbitrātae arbitrāta
Genitive arbitrātī arbitrātae arbitrātī arbitrātōrum arbitrātārum arbitrātōrum
Dative arbitrātō arbitrātō arbitrātīs
Accusative arbitrātum arbitrātam arbitrātum arbitrātōs arbitrātās arbitrāta
Ablative arbitrātō arbitrātā arbitrātō arbitrātīs
Vocative arbitrāte arbitrāta arbitrātum arbitrātī arbitrātae arbitrāta

Noun edit

arbitrātus m (genitive arbitrātūs); fourth declension

  1. arbitration
  2. choice
  3. judgement
  4. jurisdiction

Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative arbitrātus arbitrātūs
Genitive arbitrātūs arbitrātuum
Dative arbitrātuī arbitrātibus
Accusative arbitrātum arbitrātūs
Ablative arbitrātū arbitrātibus
Vocative arbitrātus arbitrātūs

References edit

  • arbitratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • arbitratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • arbitratus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • arbitratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • just as you wish: arbitratu, arbitrio tuo