Hungarian edit

Etymology edit

Borrowed from German bürokratisch (bureaucratic).[1] With Latinate -ikus ending.

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ˈbyrokrɒtikuʃ]
  • (file)
  • Hyphenation: bü‧rok‧ra‧ti‧kus
  • Rhymes: -uʃ

Adjective edit

bürokratikus (comparative bürokratikusabb, superlative legbürokratikusabb)

  1. bureaucratic

Declension edit

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative bürokratikus bürokratikusak
accusative bürokratikusat bürokratikusakat
dative bürokratikusnak bürokratikusaknak
instrumental bürokratikussal bürokratikusakkal
causal-final bürokratikusért bürokratikusakért
translative bürokratikussá bürokratikusakká
terminative bürokratikusig bürokratikusakig
essive-formal bürokratikusként bürokratikusakként
essive-modal
inessive bürokratikusban bürokratikusakban
superessive bürokratikuson bürokratikusakon
adessive bürokratikusnál bürokratikusaknál
illative bürokratikusba bürokratikusakba
sublative bürokratikusra bürokratikusakra
allative bürokratikushoz bürokratikusakhoz
elative bürokratikusból bürokratikusakból
delative bürokratikusról bürokratikusakról
ablative bürokratikustól bürokratikusaktól
non-attributive
possessive - singular
bürokratikusé bürokratikusaké
non-attributive
possessive - plural
bürokratikuséi bürokratikusakéi

Derived terms edit

Related terms edit

See also edit

References edit

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading edit

  • bürokratikus in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • bürokratikus in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)