bekeren

Dutch

Etymology 1

From Middle Dutch bekeren, from Old Dutch bekeren. Equivalent to be- +‎ keren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkeːrə(n)/

• bekéren

  (file)

• Hyphenation: be‧ke‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

bekeren

1. (transitive) to convert (e.g. to a religion or ideology)

Inflection

Inflection of bekeren (weak, prefixed)
infinitive	bekeren
past singular	bekeerde
past participle	bekeerd
infinitive	bekeren
gerund	bekeren n
	present tense	past tense
1st person singular	bekeer	bekeerde
2nd person sing. (jij)	bekeert	bekeerde
2nd person sing. (u)	bekeert	bekeerde
2nd person sing. (gij)	bekeert	bekeerde
3rd person singular	bekeert	bekeerde
plural	bekeren	bekeerden
subjunctive sing.1	bekere	bekeerde
subjunctive plur.1	bekeren	bekeerden
imperative sing.	bekeer
imperative plur.1	bekeert
participles	bekerend	bekeerd
1) Archaic.

Derived terms

• bekeerde
• bekeerling
• bekering

Descendants

• Afrikaans: bekeer
• Negerhollands: bekeer
• → Sranan Tongo: beiker

Etymology 2

From beker (“cup”) +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbeːkərə(n)/

• békeren

  (file)

• Hyphenation: be‧ke‧ren

Verb

bekeren

1. (intransitive) to participate in a cup match
2. (intransitive, dated) to drink lavishly

Inflection

Inflection of bekeren (weak)
infinitive	bekeren
past singular	bekerde
past participle	gebekerd
infinitive	bekeren
gerund	bekeren n
	present tense	past tense
1st person singular	beker	bekerde
2nd person sing. (jij)	bekert	bekerde
2nd person sing. (u)	bekert	bekerde
2nd person sing. (gij)	bekert	bekerde
3rd person singular	bekert	bekerde
plural	bekeren	bekerden
subjunctive sing.1	bekere	bekerde
subjunctive plur.1	bekeren	bekerden
imperative sing.	beker
imperative plur.1	bekert
participles	bekerend	gebekerd
1) Archaic.

Anagrams

• bereken