bieżnik

Polish

Etymology

From bieżeć +‎ -nik. First attested in 1900.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbjɛʐ.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛʐɲik
• Syllabification: bież‧nik

Noun

bieżnik m inan

1. runner (piece of fabric used to decorate a table)

   Synonym: laufer

2. tread (the grooves carved into the face of a tire, used to give the tire traction)

   Synonym: protektor

   bieżnik opon ― tread of (one's) tires

   głębokość bieżnika ― the depth of tread

   grubość bieżnika ― the thickness tread

   rzeźba bieżnika ― carving out tread

   wysokość bieżnika ― the height of tread

   szerokość bieżnika ― the width of tread

   stan bieżnika ― the state of tread

   badanie bieżnika ― checking tread

   ścieranie bieżnika ― tread wear

Declension

Declension of bieżnik

	singular	plural
nominative	bieżnik	bieżniki
genitive	bieżnika	bieżników
dative	bieżnikowi	bieżnikom
accusative	bieżnik	bieżniki
instrumental	bieżnikiem	bieżnikami
locative	bieżniku	bieżnikach
vocative	bieżniku	bieżniki

Derived terms

noun

• bieżnikownia

 

verb

• bieżnikować impf

 

Related terms

adjectives

• bieżący
• bieżny

 

adverb

• bieżąco

 

nouns

• bieżączka
• bieżnia

 

verbs

• biec impf
• bieżeć impf

 

Further reading

• bieżnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bieżnik in Polish dictionaries at PWN