bipunctatus
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /bi.puːnkˈtaː.tus/, [bɪpuːŋkˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /bi.punkˈta.tus/, [bipuŋkˈt̪äːt̪us]
Adjective edit
bipūnctātus (feminine bipūnctāta, neuter bipūnctātum); first/second-declension adjective
- (New Latin) doubly punctuated or pointed; bipunctate
Usage notes edit
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | bipūnctātus | bipūnctāta | bipūnctātum | bipūnctātī | bipūnctātae | bipūnctāta | |
Genitive | bipūnctātī | bipūnctātae | bipūnctātī | bipūnctātōrum | bipūnctātārum | bipūnctātōrum | |
Dative | bipūnctātō | bipūnctātō | bipūnctātīs | ||||
Accusative | bipūnctātum | bipūnctātam | bipūnctātum | bipūnctātōs | bipūnctātās | bipūnctāta | |
Ablative | bipūnctātō | bipūnctātā | bipūnctātō | bipūnctātīs | |||
Vocative | bipūnctāte | bipūnctāta | bipūnctātum | bipūnctātī | bipūnctātae | bipūnctāta |