See also: boxí

Catalan edit

Pronunciation edit

Verb edit

boxi

  1. inflection of boxar:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Italian edit

Pronunciation edit

Verb edit

boxi

  1. inflection of boxare:
    1. second-person singular present indicative
    2. first/second/third-person singular present subjunctive
    3. third-person singular imperative

Mezquital Otomi edit

Noun edit

boxi

  1. cock

Querétaro Otomi edit

Noun edit

boxi

  1. cock

Sardinian edit

Etymology edit

From Latin vōcem, accusative form of vōx, from Proto-Italic *wōks, from Proto-Indo-European *wṓkʷs (voice”, “speech).

Pronunciation edit

Noun edit

boxi f (plural boxis) (Campidanese)

  1. voice
  2. utterance
    • 1842, Giuanni Rossi, “Introduzioni”, in Elementus de gramatica de su dialettu sardu meridionali e de sa lingua italiana[1], Casteddu: Stamperia de Antoni Timon, section 2, page 5:
      Cuddas boxis chi si faint cun d' una sola abertura de bucca [] si nanta boxis simplis
      Those utterances made with a single opening of the mouth are called simple utterances
  3. rumor (US), rumour (UK)
  4. entry (in a vocabulary)

Derived terms edit