See also: Carita and carità

Latin edit

Participle edit

carita

  1. inflection of caritus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle edit

caritā

  1. ablative feminine singular of caritus

References edit

Old Javanese edit

Etymology edit

Borrowed from Sanskrit चरित (carita, acts, deeds).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /t͡ʃa.ri.ta/
  • Rhymes: -ta
  • Hyphenation: ca‧ri‧ta

Noun edit

carita

  1. event
  2. story

Derived terms edit

Descendants edit

  • > Javanese: ꦕꦿꦶꦠ (crita) (inherited)
  • Malay: cerita

Further reading edit

  • "carita" in P.J. Zoetmulder with the collaboration of S.O. Robson, Old Javanese-English Dictionary. 's-Gravenhage: M. Nijhoff, 1982.

Spanish edit

Etymology edit

From cara +‎ -ita.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /kaˈɾita/ [kaˈɾi.t̪a]
  • Rhymes: -ita
  • Syllabification: ca‧ri‧ta

Noun edit

carita f (plural caritas)

  1. Diminutive of cara; little face
  2. smiley, emoticon, emoji

Derived terms edit

West Makian edit

Etymology edit

From Malay cerita, possibly through Ternate, from Pali carita, from Sanskrit चरित (carita).

Pronunciation edit

Noun edit

carita

  1. a story

References edit

  • Clemens Voorhoeve (1982) The Makian languages and their neighbours[1], Pacific linguistics