ciccum
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek κίκκος (kíkkos), probably imitative.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈkiːk.kum/, [ˈkiːkːʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈt͡ʃik.kum/, [ˈt͡ʃikːum]
Noun edit
cīccum n (genitive cīccī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cīccum | cīcca |
Genitive | cīccī | cīccōrum |
Dative | cīccō | cīccīs |
Accusative | cīccum | cīcca |
Ablative | cīccō | cīccīs |
Vocative | cīccum | cīcca |
Descendants edit
- Catalan: xic
- French: chiche
- Italian: cica
- Romanian: ciucure
- Spanish: chico
- ⇒? Vulgar Latin: *cīcculus, *cīculus
- Italian: cigulo
References edit
- ciccum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.