circumcursans
Latin edit
Etymology edit
Present participle of circumcursō.
Participle edit
circumcursāns (genitive circumcursantis); third-declension one-termination participle
- running about
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumcursāns | circumcursantēs | circumcursantia | ||
Genitive | circumcursantis | circumcursantium | |||
Dative | circumcursantī | circumcursantibus | |||
Accusative | circumcursantem | circumcursāns | circumcursantēs circumcursantīs |
circumcursantia | |
Ablative | circumcursante circumcursantī1 |
circumcursantibus | |||
Vocative | circumcursāns | circumcursantēs | circumcursantia |
1When used purely as an adjective.