cogniturus
Latin
editEtymology
editFuture active participle of cognōscō.
Participle
editcognitūrus (feminine cognitūra, neuter cognitūrum); first/second-declension participle
- about to recognize
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cognitūrus | cognitūra | cognitūrum | cognitūrī | cognitūrae | cognitūra | |
Genitive | cognitūrī | cognitūrae | cognitūrī | cognitūrōrum | cognitūrārum | cognitūrōrum | |
Dative | cognitūrō | cognitūrō | cognitūrīs | ||||
Accusative | cognitūrum | cognitūram | cognitūrum | cognitūrōs | cognitūrās | cognitūra | |
Ablative | cognitūrō | cognitūrā | cognitūrō | cognitūrīs | |||
Vocative | cognitūre | cognitūra | cognitūrum | cognitūrī | cognitūrae | cognitūra |