compaginar
CatalanEdit
EtymologyEdit
From Late Latin compagino, attested from 1803.[1]
PronunciationEdit
- (Balearic) IPA(key): /kom.pə.ʒiˈna/
- (Central) IPA(key): /kum.pə.ʒiˈna/
- (Valencian) IPA(key): /kom.pa.d͡ʒiˈnaɾ/
VerbEdit
compaginar (first-person singular present compagino, past participle compaginat)
- (transitive, figuratively) to balance, to combine
- (reflexive) to be compatible, to match, to fit with, to mesh with
ConjugationEdit
Conjugation of compaginar (first conjugation)
ReferencesEdit
- ^ “compaginar” in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana.
Further readingEdit
- “compaginar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “compaginar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “compaginar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
SpanishEdit
EtymologyEdit
From Latin compagināre.
PronunciationEdit
VerbEdit
compaginar (first-person singular present compagino, first-person singular preterite compaginé, past participle compaginado)
- (transitive) to collate
- (figuratively, transitive, also takes a reflexive pronoun) to agree with; to match
- Compaginar los estudios y las actividades extraescolares es complicado.
- It is hard to be successful at both study and club activities.
ConjugationEdit
Selected combined forms of compaginaredit data
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Related termsEdit
Further readingEdit
- “compaginar” in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014.