Latin edit

Etymology 1 edit

Perfect passive participle of concieō.

Participle edit

concitus (feminine concita, neuter concitum); first/second-declension participle

  1. brought together, assembled, collected, mustered
  2. moved violently, shaken, stirred
  3. roused, provoked, incited
  4. produced, caused
Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative concitus concita concitum concitī concitae concita
Genitive concitī concitae concitī concitōrum concitārum concitōrum
Dative concitō concitō concitīs
Accusative concitum concitam concitum concitōs concitās concita
Ablative concitō concitā concitō concitīs
Vocative concite concita concitum concitī concitae concita

Etymology 2 edit

Perfect passive participle of conciō.

Participle edit

concītus (feminine concīta, neuter concītum); first/second-declension participle

  1. Alternative form of concieō
Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative concītus concīta concītum concītī concītae concīta
Genitive concītī concītae concītī concītōrum concītārum concītōrum
Dative concītō concītō concītīs
Accusative concītum concītam concītum concītōs concītās concīta
Ablative concītō concītā concītō concītīs
Vocative concīte concīta concītum concītī concītae concīta

References edit

  • concitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • concitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers