Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From con- +‎ *cumbō.

Pronunciation edit

Verb edit

concumbō (present infinitive concumbere, perfect active concubuī, supine concubitum); third conjugation, impersonal in the passive

  1. (intransitive) to lie with (for sexual intercourse), share the bed of, sleep with
    • 8 CE, Ovid, Fasti 4.31–32:
      Dardanōn Ēlectra nescīret Atlantide nātum
      scīlicet, Ēlectram concubuisse Iovī?
      Naturally, how could he not know that Dardanus was born of Electra, the daughter of Atlas? And that Electra had lain with Jupiter?
      (Ovid recounts the earliest mythological ancestors in the adopted lineage of Caesar Augustus. See Dardanus (son of Zeus) for a genealogical chart.)

Conjugation edit

  • This verb does not have passive forms in Classical Latin.
  • Impersonal passives are found (rarely) in Medieval Latin.
   Conjugation of concumbō (third conjugation, impersonal in passive)
indicative singular plural
first second third first second third
active present concumbō concumbis concumbit concumbimus concumbitis concumbunt
imperfect concumbēbam concumbēbās concumbēbat concumbēbāmus concumbēbātis concumbēbant
future concumbam concumbēs concumbet concumbēmus concumbētis concumbent
perfect concubuī concubuistī concubuit concubuimus concubuistis concubuērunt,
concubuēre
pluperfect concubueram concubuerās concubuerat concubuerāmus concubuerātis concubuerant
future perfect concubuerō concubueris concubuerit concubuerimus concubueritis concubuerint
passive present concumbitur
imperfect concumbēbātur
future concumbētur
perfect concubitum est
pluperfect concubitum erat
future perfect concubitum erit
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present concumbam concumbās concumbat concumbāmus concumbātis concumbant
imperfect concumberem concumberēs concumberet concumberēmus concumberētis concumberent
perfect concubuerim concubuerīs concubuerit concubuerīmus concubuerītis concubuerint
pluperfect concubuissem concubuissēs concubuisset concubuissēmus concubuissētis concubuissent
passive present concumbātur
imperfect concumberētur
perfect concubitum sit
pluperfect concubitum esset,
concubitum foret
imperative singular plural
first second third first second third
active present concumbe concumbite
future concumbitō concumbitō concumbitōte concumbuntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives concumbere concubuisse concubitūrum esse concumbī concubitum esse
participles concumbēns concubitūrus concubitum concumbendum,
concumbundum
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
concumbendī concumbendō concumbendum concumbendō concubitum concubitū

Derived terms edit

References edit

  • concumbo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • concumbo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • concumbo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.