consolabilis
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kon.soːˈlaː.bi.lis/, [kõːs̠oːˈɫ̪äːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.soˈla.bi.lis/, [konsoˈläːbilis]
Adjective edit
cōnsōlābilis (neuter cōnsōlābile); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnsōlābilis | cōnsōlābile | cōnsōlābilēs | cōnsōlābilia | |
Genitive | cōnsōlābilis | cōnsōlābilium | |||
Dative | cōnsōlābilī | cōnsōlābilibus | |||
Accusative | cōnsōlābilem | cōnsōlābile | cōnsōlābilēs cōnsōlābilīs |
cōnsōlābilia | |
Ablative | cōnsōlābilī | cōnsōlābilibus | |||
Vocative | cōnsōlābilis | cōnsōlābile | cōnsōlābilēs | cōnsōlābilia |
Derived terms edit
References edit
- “consolabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “consolabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- consolabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette