consummatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of cōnsummō.
Participle edit
cōnsummātus (feminine cōnsummāta, neuter cōnsummātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōnsummātus | cōnsummāta | cōnsummātum | cōnsummātī | cōnsummātae | cōnsummāta | |
Genitive | cōnsummātī | cōnsummātae | cōnsummātī | cōnsummātōrum | cōnsummātārum | cōnsummātōrum | |
Dative | cōnsummātō | cōnsummātō | cōnsummātīs | ||||
Accusative | cōnsummātum | cōnsummātam | cōnsummātum | cōnsummātōs | cōnsummātās | cōnsummāta | |
Ablative | cōnsummātō | cōnsummātā | cōnsummātō | cōnsummātīs | |||
Vocative | cōnsummāte | cōnsummāta | cōnsummātum | cōnsummātī | cōnsummātae | cōnsummāta |
References edit
- “consummatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consummatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette