cordatus
Latin edit
Etymology edit
From cor (“heart (literally)", "mind, judgment (metaphorically)”) + -ātus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /korˈdaː.tus/, [kɔrˈd̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /korˈda.tus/, [korˈd̪äːt̪us]
Adjective edit
cordātus (feminine cordāta, neuter cordātum, adverb cordātē); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cordātus | cordāta | cordātum | cordātī | cordātae | cordāta | |
Genitive | cordātī | cordātae | cordātī | cordātōrum | cordātārum | cordātōrum | |
Dative | cordātō | cordātō | cordātīs | ||||
Accusative | cordātum | cordātam | cordātum | cordātōs | cordātās | cordāta | |
Ablative | cordātō | cordātā | cordātō | cordātīs | |||
Vocative | cordāte | cordāta | cordātum | cordātī | cordātae | cordāta |
Descendants edit
References edit
- “cordatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cordatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- cordatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- cordatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.