corraigh

Irish edit

Pronunciation edit

(Munster) IPA^(key): /ˈkɔɾˠɪɟ/
(Galway) IPA^(key): /ˈkɔɾˠə/
(Mayo) IPA^(key): /ˈkɔɾˠiː/
(Ulster) IPA^(key): /ˈkɔɾˠi/

Etymology 1 edit

Verbalization of Middle Irish corrach (“rough, turbulent”). Cognate with Scottish Gaelic caraich.

Verb edit

corraigh (present analytic corraíonn, future analytic corróidh, verbal noun corraí, corrú, past participle corraithe)

(transitive, intransitive) move, stir
- 1894 March, Peadar Mac Fionnlaoigh, “An rí nach robh le fagháil bháis”, in Irisleabhar na Gaedhilge, volume 1:5, Dublin: Gaelic Union, pages 185–88:
  Bhí sé bric ag dul thart san uisge, ⁊ ceann amháin i lár báire nach robh corrughadh.
  Six trout were moving about in the water, and one in the middle was not moving.
(transitive) perturb
(transitive) move (emotionally)

Conjugation edit

conjugation of corraigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	corraím	corraíonn tú; corraír^†	corraíonn sé, sí	corraímid; corraíonn muid	corraíonn sibh	corraíonn siad; corraíd^†	a chorraíonn; a chorraíos / a gcorraíonn; a gcorraíos	corraítear
	past	chorraigh mé; chorraíos	chorraigh tú; chorraís	chorraigh sé, sí	chorraíomar; chorraigh muid	chorraigh sibh; chorraíobhair	chorraigh siad; chorraíodar	a chorraigh / ar chorraigh*	corraíodh
	past habitual	chorraínn / gcorraínn‡‡	chorraíteá / gcorraíteá‡‡	chorraíodh sé, sí / gcorraíodh sé, sí‡‡	chorraímis; chorraíodh muid / gcorraímis‡‡; gcorraíodh muid‡‡	chorraíodh sibh / gcorraíodh sibh‡‡	chorraídís; chorraíodh siad / gcorraídís‡‡; gcorraíodh siad‡‡	a chorraíodh / a gcorraíodh*	chorraítí / gcorraítí‡‡
future		corróidh mé; corród; corróchaidh mé^†	corróidh tú; corróir^†; corróchaidh tú^†	corróidh sé, sí; corróchaidh sé, sí^†	corróimid; corróidh muid; corróchaimid^†; corróchaidh muid^†	corróidh sibh; corróchaidh sibh^†	corróidh siad; corróid^†; corróchaidh siad^†	a chorróidh; a chorrós; a chorróchaidh^†; a chorróchas^† / a gcorróidh; a gcorrós; a gcorróchaidh^†; a gcorróchas^†	corrófar; corróchar^†
conditional		chorróinn; chorróchainn^† / gcorróinn‡‡; gcorróchainn^†‡‡	chorrófá; chorróchthá^† / gcorrófá‡‡; gcorróchthá^†‡‡	chorródh sé, sí; chorróchadh sé, sí^† / gcorródh sé, sí‡‡; gcorróchadh sé, sí^†‡‡	chorróimis; chorródh muid; chorróchaimis^†; chorróchadh muid^† / gcorróimis‡‡; gcorródh muid‡‡; gcorróchaimis^†‡‡; gcorróchadh muid^†‡‡	chorródh sibh; chorróchadh sibh^† / gcorródh sibh‡‡; gcorróchadh sibh^†‡‡	chorróidís; chorródh siad; chorróchadh siad^† / gcorróidís‡‡; gcorródh siad‡‡; gcorróchadh siad^†‡‡	a chorródh; a chorróchadh^† / a gcorródh; a gcorróchadh^†	chorrófaí; chorróchthaí^† / gcorrófaí‡‡; gcorróchthaí^†‡‡
subjunctive	present	go gcorraí mé; go gcorraíod^†	go gcorraí tú; go gcorraír^†	go gcorraí sé, sí	go gcorraímid; go gcorraí muid	go gcorraí sibh	go gcorraí siad; go gcorraíd^†	—	go gcorraítear
subjunctive	past	dá gcorraínn	dá gcorraíteá	dá gcorraíodh sé, sí	dá gcorraímis; dá gcorraíodh muid	dá gcorraíodh sibh	dá gcorraídís; dá gcorraíodh siad	—	dá gcorraítí
imperative		corraím	corraigh	corraíodh sé, sí	corraímis	corraígí; corraídh^†	corraídís	—	corraítear
verbal noun		corraí, corrú
past participle		corraithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun edit

corraigh

inflection of corrach:
1. vocative/genitive singular
2. nominative/dative plural

Etymology 3 edit