Latin edit

Etymology edit

From dē- +‎ rīdeō (laugh; ridicule).

Pronunciation edit

Verb edit

dērīdeō (present infinitive dērīdēre, perfect active dērīsī, supine dērīsum); second conjugation

  1. to laugh at, mock, make fun of, deride
    • c. 27 CE – 66 CE, Petronius, Satyricon 61:
      Niceros delectatus affabilitate amici: "Omne me, inquit, lucrum transeat, nisi iam dudum gaudimonio dissilio, quod te talem video. Itaque hilaria mera sint, etsi timeo istos scolasticos ne me rideant. Viderint: narrabo tamen, quid enim mihi aufert, qui ridet? satius est rideri quam derideri."
      Niceros was delighted by his friend's amiability and said, “May I never turn another penny if I am not ready to burst with joy at seeing you in such a good humour. Well, it shall be pure fun then, though I am afraid your clever friends will laugh at me. Still, let them; I will tell my story; what harm does a man's laugh do me? Being laughed at is more satisfactory than being sneered at.”

Conjugation edit

   Conjugation of dērīdeō (second conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dērīdeō dērīdēs dērīdet dērīdēmus dērīdētis dērīdent
imperfect dērīdēbam dērīdēbās dērīdēbat dērīdēbāmus dērīdēbātis dērīdēbant
future dērīdēbō dērīdēbis dērīdēbit dērīdēbimus dērīdēbitis dērīdēbunt
perfect dērīsī dērīsistī dērīsit dērīsimus dērīsistis dērīsērunt,
dērīsēre
pluperfect dērīseram dērīserās dērīserat dērīserāmus dērīserātis dērīserant
future perfect dērīserō dērīseris dērīserit dērīserimus dērīseritis dērīserint
passive present dērīdeor dērīdēris,
dērīdēre
dērīdētur dērīdēmur dērīdēminī dērīdentur
imperfect dērīdēbar dērīdēbāris,
dērīdēbāre
dērīdēbātur dērīdēbāmur dērīdēbāminī dērīdēbantur
future dērīdēbor dērīdēberis,
dērīdēbere
dērīdēbitur dērīdēbimur dērīdēbiminī dērīdēbuntur
perfect dērīsus + present active indicative of sum
pluperfect dērīsus + imperfect active indicative of sum
future perfect dērīsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dērīdeam dērīdeās dērīdeat dērīdeāmus dērīdeātis dērīdeant
imperfect dērīdērem dērīdērēs dērīdēret dērīdērēmus dērīdērētis dērīdērent
perfect dērīserim dērīserīs dērīserit dērīserīmus dērīserītis dērīserint
pluperfect dērīsissem dērīsissēs dērīsisset dērīsissēmus dērīsissētis dērīsissent
passive present dērīdear dērīdeāris,
dērīdeāre
dērīdeātur dērīdeāmur dērīdeāminī dērīdeantur
imperfect dērīdērer dērīdērēris,
dērīdērēre
dērīdērētur dērīdērēmur dērīdērēminī dērīdērentur
perfect dērīsus + present active subjunctive of sum
pluperfect dērīsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dērīdē dērīdēte
future dērīdētō dērīdētō dērīdētōte dērīdentō
passive present dērīdēre dērīdēminī
future dērīdētor dērīdētor dērīdentor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dērīdēre dērīsisse dērīsūrum esse dērīdērī dērīsum esse dērīsum īrī
participles dērīdēns dērīsūrus dērīsus dērīdendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dērīdendī dērīdendō dērīdendum dērīdendō dērīsum dērīsū

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

  • English: deride
  • Italian: deridere
  • Piedmontese: deride

References edit

  • derideo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • derideo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • derideo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to make sport of, rally a person: ludere, irridere, deridere aliquem