dirginti
Lithuanian edit
Etymology edit
Causative of dìrgti (< Proto-Indo-European *drHǵʰ-[1]). Cognate with Russian дёргать (djórgatʹ, “to tug”)[1] and Dutch tergen (“to provoke”).[1]
Verb edit
dìrginti (third-person present tense dìrgina, third-person past tense dìrgino) [2]
Conjugation edit
Conjugation of dirginti
Participles of dirginti
Adjectival (dalyviai) | |||
---|---|---|---|
active | passive | ||
present | dirginąs, dirginantis | dirginamas | |
past | dirginęs | dirgintas | |
past frequentative | dirgindavęs | — | |
future | dirginsiąs, dirginsiantis | dirginsimas | |
participle of necessity | — | dirgintinas | |
Adverbial | |||
special (pusdalyvis) | dirgindamas | ||
half-participle (padalyviai) |
present | dirginant | |
past | dirginus | ||
past frequentative | dirgindavus | ||
future | dirginsiant | ||
manner of action (būdinys) | dirginte, dirgintinai |
Derived terms edit
- dìrginimas m (verbal noun)
verbs
See also edit
Participle edit
dìrginti m (past passive)
References edit
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, →ISSN, pages 135-136
- ^ “dirginti” in Balčikonis, Juozas et al. (1954), Dabartinės lietuvių kalbos žodynas. Vilnius: Valstybinė politinės ir mokslinės literatūros leidykla.
- ^ “dirginti” in Martsinkyavitshute, Victoria (1993), Hippocrene Concise Dictionary: Lithuanian-English/English-Lithuanian. New York: Hippocrene Books. →ISBN