disterminans
Latin edit
Etymology edit
Present participle of disterminō.
Participle edit
distermināns (genitive disterminantis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | distermināns | disterminantēs | disterminantia | ||
Genitive | disterminantis | disterminantium | |||
Dative | disterminantī | disterminantibus | |||
Accusative | disterminantem | distermināns | disterminantēs disterminantīs |
disterminantia | |
Ablative | disterminante disterminantī1 |
disterminantibus | |||
Vocative | distermināns | disterminantēs | disterminantia |
1When used purely as an adjective.