eldiven
Crimean Tatar edit
Etymology edit
From el (“hand”) + Persian دست (dast, “hand”), and بان (bân, “keeper, guardian”).
Pronunciation edit
- Hyphenation: el‧di‧ven
Noun edit
eldiven
Declension edit
Declension of eldiven
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | eldiven | eldivenler |
genitive | eldivenniñ | eldivenlerniñ |
dative | eldivenge | eldivenlerge |
accusative | eldivenni | eldivenlerni |
locative | eldivende | eldivenlerde |
ablative | eldivenden | eldivenlerden |
References edit
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish الدوان, الدون (eldiven), from the native Turkish el (“hand”) and Persian دست (dast, “hand”), and بان (bân, “keeper, guardian”).
Pronunciation edit
Audio (file)
Noun edit
eldiven (definite accusative eldiveni, plural eldivenler)
Declension edit
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “eldiven”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “الدوان”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 185