fimarium
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
fimum (“dung”) + -ārium (“place”)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /fiˈmaː.ri.um/, [fɪˈmäːriʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fiˈma.ri.um/, [fiˈmäːrium]
Noun edit
fimārium n (genitive fimāriī or fimārī); second declension
- (Medieval Latin) Synonym of fimētum (“dunghill”) [13th C.]
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fimārium | fimāria |
Genitive | fimāriī fimārī1 |
fimāriōrum |
Dative | fimāriō | fimāriīs |
Accusative | fimārium | fimāria |
Ablative | fimāriō | fimāriīs |
Vocative | fimārium | fimāria |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants edit
References edit
- Fimarium in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “fimarium”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 427/2