Latin edit

Etymology edit

From Proto-Italic *findō, from Proto-Indo-European *bʰinédti (to be splitting), from the root *bʰeyd-. Cognate with Ancient Greek φείδομαι (pheídomai), Sanskrit भिद् (bhid, to break), Old English bītan (English bite).

Pronunciation edit

Verb edit

findō (present infinitive findere, perfect active fidī, supine fissum); third conjugation

  1. (literal, active voice) to cleave, break up, separate, divide, split, part
    Synonyms: dīscindō, scindō, carpō, discerpō, discīdō, distineō, distinguō, incīdō, intercīdō, distrahō, dīvertō
    Antonyms: cōgō, congerō, coniungō, contrahō
    vomere findere terrasto cleave the earth by plow
  2. (poetic, rare) to split, burst
  3. (figurative, poetic, rare) to divide
    Synonyms: sēgregō, sēparō, sēcernō, dirimō, exclūdō, dīvidō, intersaepiō, dīvertō, discrībō

Conjugation edit

   Conjugation of findō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present findō findis findit findimus finditis findunt
imperfect findēbam findēbās findēbat findēbāmus findēbātis findēbant
future findam findēs findet findēmus findētis findent
perfect fidī fidistī fidit fidimus fidistis fidērunt,
fidēre
pluperfect fideram fiderās fiderat fiderāmus fiderātis fiderant
future perfect fiderō fideris fiderit fiderimus fideritis fiderint
passive present findor finderis,
findere
finditur findimur findiminī finduntur
imperfect findēbar findēbāris,
findēbāre
findēbātur findēbāmur findēbāminī findēbantur
future findar findēris,
findēre
findētur findēmur findēminī findentur
perfect fissus + present active indicative of sum
pluperfect fissus + imperfect active indicative of sum
future perfect fissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present findam findās findat findāmus findātis findant
imperfect finderem finderēs finderet finderēmus finderētis finderent
perfect fiderim fiderīs fiderit fiderīmus fiderītis fiderint
pluperfect fidissem fidissēs fidisset fidissēmus fidissētis fidissent
passive present findar findāris,
findāre
findātur findāmur findāminī findantur
imperfect finderer finderēris,
finderēre
finderētur finderēmur finderēminī finderentur
perfect fissus + present active subjunctive of sum
pluperfect fissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present finde findite
future finditō finditō finditōte finduntō
passive present findere findiminī
future finditor finditor finduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives findere fidisse fissūrum esse findī fissum esse fissum īrī
participles findēns fissūrus fissus findendus,
findundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
findendī findendō findendum findendō fissum fissū

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  • findo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • findo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • findo in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • findo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese edit

Pronunciation edit

  • Rhymes: -ĩdu
  • Hyphenation: fin‧do

Etymology 1 edit

Inherited from Old Galician-Portuguese *fĩido, from Latin fīnītus. Doublet of finito.

Participle edit

findo (short participle, feminine finda, masculine plural findos, feminine plural findas)

  1. past participle of findar

Adjective edit

findo (feminine finda, masculine plural findos, feminine plural findas)

  1. finished

Etymology 2 edit

Verb edit

findo

  1. first-person singular present indicative of findar