gek

See also: GEK

Basque

Noun

gek

1. ergative indefinite of ge

Dutch

Etymology

From Middle Dutch geck (“madman”). Earlier origin uncertain, but perhaps from an imitative verb also found in Swedish gäcka (“to mock”).

Cognate with German Geck, Jeck, English geek (see etymology there).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣɛk/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: gek
• Rhymes: -ɛk

Adjective

gek (comparative gekker, superlative gekst)

1. crazy, mad

   Je maakt me gek.

   You make me crazy.

2. ludicrous, farcical
3. silly, playful

Inflection

Inflection of gek
uninflected	gek
inflected	gekke
comparative	gekker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		gek	gekker	het gekst het gekste
indefinite	m./f. sing.	gekke	gekkere	gekste
	n. sing.	gek	gekker	gekste
	plural	gekke	gekkere	gekste
definite		gekke	gekkere	gekste
partitive		geks	gekkers	—

Synonyms

• gekkig
• getikt
• gestoord
• lijp
• waus
• zot

Derived terms

• gekkig
• gekmakend
• gekscheren
• knettergek
• stapelgek
• zo gek als een deur
• zo gek als een ui

 

Descendants

• Negerhollands: gek, gik

Noun

gek m (plural gekken, diminutive gekje n, feminine gekkin)

1. (male) lunatic, madman

   Synonyms: dwaas, mesjoggene, waanzinnige

2. cowl (on a chimney)

Derived terms

• dorpsgek
• luchtvaartgek

 

Wutunhua

Etymology

From Mandarin 狗 (gǒu).

Pronunciation

• IPA^(key): [kɘˠ]

Noun

gek

1. dog

   Synonym: haba

References

• Erika Sandman (2016) A Grammar of Wutun‎^[1], University of Helsinki (PhD), →ISBN