gelin
See also: Gelin
Catalan edit
Pronunciation edit
Verb edit
gelin
- inflection of gelar:
Gagauz edit
Noun edit
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish كلین (gelin, “bride, daughter in law”),[1] from Proto-Turkic *kẹlin (“bride, daughter-in-law”), from Proto-Turkic *kẹl- (“to come”)[2] with the suffix Proto-Turkic *-in (“derives nouns from intransitive verbs”).[3] Cognate with Old Turkic 𐰚𐰠𐰤 (kl²n²), Azerbaijani gəlin, Turkmen gelin, Kazakh келін (kelın), Kyrgyz келин (kelin), Uzbek келин (kelin).
Pronunciation 1 edit
Noun edit
gelin (definite accusative gelini, plural gelinler)
- A woman dressed up and prepared for her own wedding or who has just married; a bride.
- A woman who has joined a family through marriage; a daughter-in-law, sister-in-law or niece-in-law etc. depending on the speaker's perspective.
Declension edit
Derived terms edit
- gelin abla
- gelin alayı
- gelin almak
- gelin altın taht getirmiş, çıkmış kendisi oturmuş
- gelin çiçeği
- gelin eşikte, oğlan beşikte
- gelin etmek
- gelin gelmek
- gelin gibi süzülmek
- gelin girmedik ev olur, ölüm girmedik ev olmaz
- gelin gitmek
- gelin hamamı
- gelin havası
- gelin kuşu
- gelin otu
- gelin teli
- gelin yazmak
- gelinfeneri
- gelini ata bindirmişler "ya nasip" demiş
- gelinkuşağı
- gelinlik
Pronunciation 2 edit
Verb edit
gelin
References edit
- ^ Redhouse, James W. (1890) “كلین”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1568
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “gelin”, in Nişanyan Sözlük
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–), "+In" - in Nişanyan Sözlük
Further reading edit
- “gelin”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu