genitivus

See also: Genitivus

DutchEdit

EtymologyEdit

Borrowed from Latin genitīvus.

PronunciationEdit

  • (file)

NounEdit

genitivus m (plural genitivi or genitivussen)

  1. (grammar) the genitive case or a word therein

SynonymsEdit

LatinEdit

Alternative formsEdit

EtymologyEdit

See genetīvus.

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

genitīvus (feminine genitīva, neuter genitīvum); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of genetīvus

DeclensionEdit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative genitīvus genitīva genitīvum genitīvī genitīvae genitīva
Genitive genitīvī genitīvae genitīvī genitīvōrum genitīvārum genitīvōrum
Dative genitīvō genitīvō genitīvīs
Accusative genitīvum genitīvam genitīvum genitīvōs genitīvās genitīva
Ablative genitīvō genitīvā genitīvō genitīvīs
Vocative genitīve genitīva genitīvum genitīvī genitīvae genitīva

NounEdit

genitīvus m (genitive genitīvī); second declension

  1. Alternative form of genetīvus

DeclensionEdit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative genitīvus genitīvī
Genitive genitīvī genitīvōrum
Dative genitīvō genitīvīs
Accusative genitīvum genitīvōs
Ablative genitīvō genitīvīs
Vocative genitīve genitīvī

DescendantsEdit

  • English: genitive
  • Portuguese: gentio, genitivo

ReferencesEdit

  • genetivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • genitivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers