See also: Genitivus

Dutch edit

Etymology edit

Borrowed from Latin genitīvus.

Pronunciation edit

  • (file)

Noun edit

genitivus m (plural genitivi or genitivussen)

  1. (grammar) the genitive case or a word therein
    Synonyms: genitief, tweede naamval, (obsolete) teler, (obsolete) baarder

Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

See genetīvus.

Pronunciation edit

Adjective edit

genitīvus (feminine genitīva, neuter genitīvum); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of genetīvus

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative genitīvus genitīva genitīvum genitīvī genitīvae genitīva
Genitive genitīvī genitīvae genitīvī genitīvōrum genitīvārum genitīvōrum
Dative genitīvō genitīvō genitīvīs
Accusative genitīvum genitīvam genitīvum genitīvōs genitīvās genitīva
Ablative genitīvō genitīvā genitīvō genitīvīs
Vocative genitīve genitīva genitīvum genitīvī genitīvae genitīva

Noun edit

genitīvus m (genitive genitīvī); second declension

  1. Alternative form of genetīvus

Declension edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative genitīvus genitīvī
Genitive genitīvī genitīvōrum
Dative genitīvō genitīvīs
Accusative genitīvum genitīvōs
Ablative genitīvō genitīvīs
Vocative genitīve genitīvī

Descendants edit

  • English: genitive
  • Portuguese: gentio, genitivo

References edit

  • genetivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • genitivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers