granica

See also: Granica, granicą, and Granicą

Lower Sorbian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *granica.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɡranʲit͡sa]

Noun

granica f inan

1. border (line or frontier area separating regions)

Declension

Declension of granica

	Singular	Dual	Plural
Nominative	granica	granicy	granice
Genitive	granice	granicowu	granicow
Dative	granicy	granicoma	granicam
Accusative	granicu	granicy	granice
Instrumental	granicu	granicoma	granicami
Locative	granicy	granicoma	granicach

Synonyms

• mjaza

Further reading

• Muka, Arnošt (1921, 1928) “granica”, in Słownik dolnoserbskeje rěcy a jeje narěcow (in German), St. Petersburg, Prague: ОРЯС РАН, ČAVU; Reprinted Bautzen: Domowina-Verlag, 2008
• Starosta, Manfred (1999) “granica”, in Dolnoserbsko-nimski słownik / Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch (in German), Bautzen: Domowina-Verlag

Masurian

Etymology

Inherited from Old Polish granica.

Pronunciation

• IPA^(key): [ɡraˈɲit͡sa]
• Syllabification: gra‧ni‧ca

Noun

granica f (diminutive granickä, related adjective granicnÿ)

1. border (line separating two regions)
2. balk (narrow strip of uncultivated land between cultivated fields)
3. glade (clearing in a forest)

Derived terms

verbs

• granicowacz impf
• granicÿcz impf

 

Further reading

• Zofia Stamirowska (1987-2021) “granica”, in Anna Basara, editor, Słownik gwar Ostródzkiego, Warmii i Mazur‎^[2], volume 2, Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, →ISBN, pages 313-314

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *granica. By surface analysis, grań +‎ -ica. First attested in the 13th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɡraɲit͡sa/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɡraɲit͡sa/

Noun

granica f (related adjective graniczny)

1. border (line separating two regions)
   • 1888 [1397], Romuald Hube, editor, Zbiór rot przysiąg sądowych poznańskich, kościańskich, kaliskich, sieradzkich, piotrkowskich i dobrzyszyckich z końca wieku XIV i pierwszych lat wieku XV‎^[3], page 28:

     Swaczø, iako Wawrzinecz ne mal nouego dzalu s Ianem mymo stare granicze

     [Świadczę, jako Wawrzyniec nie miał nowego działu s Janem mimo stare granice]

   • 1956 [Middle of the 15th century], Jerzy Woronczak, editor, Teksty polskie w rękopisie nr 43 Biblioteki Kapitulnej we Wrocławiu z połowy XV wieku‎^[4], page 48v:

     Et in hiis omnibus inter nos et vos chaos, magnum chaos welke rossdzele[nie], chaos proprie granicze, firmatum est wtwerdzone gest (inter nos et vos chaos magnum firmatum est, ut hi, qui volunt hinc transire ad vos, non possint neque inde huc transmeare Luc 16, 26)

     [Et in hiis omnibus inter nos et vos chaos, magnum chaos wielkie rozdziele[nie], chaos proprie granice, firmatum est utwierdzone jest (inter nos et vos chaos magnum firmatum est, ut hi, qui volunt hinc transire ad vos, non possint neque inde huc transmeare Luc 16, 26)]

   • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXII, page 11:

     Linguam balbucientem clinat, s grąnicz vywodzy, destruit et clausa sub pectore manifestat

     [Linguam balbucientem clinat, z granic wywodzi, destruit et clausa sub pectore manifestat]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 56r:

     Gades grąnyczą

     [Gades granica]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 75v:

     Limes […] est proprie via transuersa per agros granyczą

     [Limes […] est proprie via transuersa per agros granica]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 82v:

     Meta est circuitus vel alicuius rei finis eyn zyl granyczą

     [Meta est circuitus vel alicuius rei finis eyn zyl granica]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 136v:

     Terminus eyn ende granyczą

     [Terminus eyn ende granica]

2. border (all territory belonging to such a line)
   • 1887 [Fifteenth century], Lucjan Malinowski, editor, Modlitwy Wacława. Zabytek języka polskiego z wieku XV odkryty i skopjowany przez Aleksandra Przezdzieckiego wydał i objaśnił Lucyjan Malinowski‎^[5], page 10a:

     Wisluchay nas, boze, zbawiczelu nas, nadzeio wszithkich granicz zemie y w morzu daleko (spes omnium finium terrae et in mari longe Psal 64, 6)

     [Wysłuchaj nas, Boże, zbawicielu nasz, nadziejo wszytkich granic ziemie i w morzu daleko (spes omnium finium terrae et in mari longe Psal 64, 6)]

3. boundary mark in the form of a mound or furrow, marked tree, or stack of trees
   • 1888 [1393], Romuald Hube, editor, Zbiór rot przysiąg sądowych poznańskich, kościańskich, kaliskich, sieradzkich, piotrkowskich i dobrzyszyckich z końca wieku XIV i pierwszych lat wieku XV‎^[6], page 67:

     Iacom przi tem bil, kedi Potrasz s Czesantha mal vmowø, po czosnom meli sipacz granicze

     [Jakom przy tem był, kiedy Piotrasz z Cieszętą miał umowę, po ciosnom mieli sypać granice]

   • 1920 [1405], Marceli Handelsman, Antoni Rybarski, Kazimierz Tymieniecki, editors, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, volume I, number 547:

     Yacom ya Sandkowy granicze ne porambil anim ye przedal na dwa voszy

     [Jakom ja Sędkowi granice nie porąbił anim je przedał na dwa wozy]

Derived terms

verbs

• graniczyć impf

 

Related terms

adverbs

• graniczenie

 

nouns

• graniczne
• granicznik

 

verbs

• ograniczyć pf
• otgrańczyć pf
• przygraniczyć pf, przygraniczać impf
• rozgraniczyć pf, rozgraniczać impf
• ugraniczyć pf
• wygraniczać impf

 

Descendants

• Masurian: granica
• Polish: granica
  • → German: Grenze
• Silesian: granica
• → Latin: granicia

References

• Boryś, Wiesław (2005) “granica”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Sławski, Franciszek (1958-1965) “granica”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
• Mańczak, Witold (2017) “granica”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “granica”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “granica”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “granica”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish granica. By surface analysis, grań +‎ -ica.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡraˈɲi.t͡sa/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ɡraˈɲi.t͡sa/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡sa
• Syllabification: gra‧ni‧ca
• Homophone: Granica

Noun

granica f (related adjective graniczny)

1. border (line separating two regions) [+ między (instrumental) = between what]
2. edge, limit (bound beyond which one may not go) [+ między (instrumental) = between what]
3. limit (moment or situation that defines what is acceptable)
4. limit (dividing line or factors that differentiate something)
5. (mathematics) limit (value to which a sequence converges)
6. (obsolete, children's games) type of children's game

Declension

Declension of granica

	singular	plural
nominative	granica	granice
genitive	granicy	granic
dative	granicy	granicom
accusative	granicę	granice
instrumental	granicą	granicami
locative	granicy	granicach
vocative	granico	granice

Derived terms

adverbs

• na granicy prawa
• za granicą

 

nouns

• dolna granica
• górna granica
• granica wieku
• granice wzrostu
• zielona granica

 

prepositions

• na granicy
• w granicach

 

verbs

• graniczć impf

 

verbs

• otworzyć granice pf, otwierać granice impf
• przekroczyć wszelkie granice pf, przekraczać wszelkie granice impf
• zamknąć granice pf, zamykać granice impf

 

Related terms

adjectives

• bezgraniczny

 

adverbs

• bezgranicznie

 

nouns

• bezgraniczność

 

Descendants

• → German: Grenze

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), granica is one of the most used words in Polish, appearing 41 times in scientific texts, 36 times in news, 40 times in essays, 18 times in fiction, and 8 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 143 times, making it the 413th most common word in a corpus of 500,000 words.

Further reading

• granica in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• granica in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “granica”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “GRANICA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 07.10.2014
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “granica”, in Słownik języka polskiego‎^[7]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “granica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[8]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “granica”, in Słownik języka polskiego‎^[9] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 901

Serbo-Croatian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *granica. Compare grána.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡrǎnit͡sa/
• Hyphenation: gra‧ni‧ca

Noun

grànica f (Cyrillic spelling гра̀ница)

1. border

   državna granica ― country border

   preći granicu ― to cross the border

2. boundary, limit

   unutar granica zakona ― within the boundaries of law

   Prešao si granicu! ― You crossed the line! (literally, “You crossed the limit!”)

Declension

Declension of granica

	singular	plural
nominative	granica	granice
genitive	granice	granica
dative	granici	granicama
accusative	granicu	granice
vocative	granico	granice
locative	granici	granicama
instrumental	granicom	granicama

Further reading

• “granica” in Hrvatski jezični portal

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish granica.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡraˈɲit͡sa/
• Rhymes: -it͡sa
• Syllabification: gra‧ni‧ca

Noun

granica f (diminutive graniczka, related adjective graniczny)

1. border (line separating two regions)
2. (politics) border (line dividing countries)
3. edge, limit (bound beyond which one may not go)

Declension

Declension of granica

	singular	plural
nominative	granica	granice
genitive	granice	granic
dative	granicy	granicōm
accusative	granicã	granice
instrumental	granicōm	granicami/granicōma
locative	granicy	granicach
vocative	granico	granice

Derived terms

verbs

• graniczyć impf

 

Related terms

adverbs

• granicznie

 

nouns

• graniczniŏk

 

Further reading

• granica in silling.org

Slovene

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *granica.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡráːnit͡sa/

Noun

grȃnica f

1. (archaic) border

   Synonym: mêja

Inflection

The diacritics used in this section of the entry are non-tonal. If you are a native tonal speaker, please help by adding the tonal marks.

Feminine, a-stem
nom. sing.	gránica
gen. sing.	gránice
	singular	dual	plural
nominative (imenovȃlnik)	gránica	gránici	gránice
genitive (rodȋlnik)	gránice	gránic	gránic
dative (dajȃlnik)	gránici	gránicama	gránicam
accusative (tožȋlnik)	gránico	gránici	gránice
locative (mẹ̑stnik)	gránici	gránicah	gránicah
instrumental (orọ̑dnik)	gránico	gránicama	gránicami

Further reading

• “granica”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran
• “granica”, in Termania, Amebis
• See also the general references