hertrouwen

Dutch

Etymology

From her- +‎ trouwen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɦɛrˈtrɑu̯.ə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: her‧trou‧wen
• Rhymes: -ɑu̯ən

Verb

hertrouwen

1. (transitive, intransitive) to remarry (to marry after the end of a previous marriage)

Inflection

Inflection of hertrouwen (weak, prefixed)
infinitive	hertrouwen
past singular	hertrouwde
past participle	hertrouwd
infinitive	hertrouwen
gerund	hertrouwen n
	present tense	past tense
1st person singular	hertrouw	hertrouwde
2nd person sing. (jij)	hertrouwt	hertrouwde
2nd person sing. (u)	hertrouwt	hertrouwde
2nd person sing. (gij)	hertrouwt	hertrouwde
3rd person singular	hertrouwt	hertrouwde
plural	hertrouwen	hertrouwden
subjunctive sing.1	hertrouwe	hertrouwde
subjunctive plur.1	hertrouwen	hertrouwden
imperative sing.	hertrouw
imperative plur.1	hertrouwt
participles	hertrouwend	hertrouwd
1) Archaic.

Derived terms

• hertrouwer