hjúpa

See also: hjupa

Faroese

Etymology

From Old Norse hjúpa, from Proto-Germanic *heupǭ (compare Dutch joop, German Hiefe, dialectal Norwegian hjúpa (“briar”)), from Proto-Indo-European *ḱewb- (“briar, thorn”) (compare Old Prussian kaāubri 'thorn', Lithuanian kaubrė̃ 'heap').

Hjúpur.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡ʃʰʉuːpa/

  Rhymes: -ʉuːpa

Noun

hjúpa f (genitive singular hjúpu, plural hjúpur)

1. hip (fruit of a rose)

Declension

Declension of hjúpa
f1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hjúpa	hjúpan	hjúpur	hjúpurnar
accusative	hjúpu	hjúpuna	hjúpur	hjúpurnar
dative	hjúpu	hjúpuni	hjúpum	hjúpunum
genitive	hjúpu	hjúpunnar	hjúpa	hjúpanna

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈçuːpa/

  Rhymes: -uːpa

Etymology 1

From hjúpur (“coating”).

Verb

hjúpa (weak verb, third-person singular past indicative hjúpaði, supine hjúpað)

1. to coat (cover with a layer of coating)

Conjugation

hjúpa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hjúpa
supine (sagnbót)		hjúpað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hjúpandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hjúpa	við hjúpum	present (nútíð)	ég hjúpi	við hjúpum
	þú hjúpar	þið hjúpið		þú hjúpir	þið hjúpið
	hann, hún, það hjúpar	þeir, þær, þau hjúpa		hann, hún, það hjúpi	þeir, þær, þau hjúpi
past (þátíð)	ég hjúpaði	við hjúpuðum	past (þátíð)	ég hjúpaði	við hjúpuðum
	þú hjúpaðir	þið hjúpuðuð		þú hjúpaðir	þið hjúpuðuð
	hann, hún, það hjúpaði	þeir, þær, þau hjúpuðu		hann, hún, það hjúpaði	þeir, þær, þau hjúpuðu
imperative (boðháttur)	hjúpa (þú)	hjúpið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hjúpaðu	hjúpiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hjúpast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hjúpast
supine (sagnbót)		hjúpast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hjúpandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hjúpast	við hjúpumst	present (nútíð)	ég hjúpist	við hjúpumst
	þú hjúpast	þið hjúpist		þú hjúpist	þið hjúpist
	hann, hún, það hjúpast	þeir, þær, þau hjúpast		hann, hún, það hjúpist	þeir, þær, þau hjúpist
past (þátíð)	ég hjúpaðist	við hjúpuðumst	past (þátíð)	ég hjúpaðist	við hjúpuðumst
	þú hjúpaðist	þið hjúpuðust		þú hjúpaðist	þið hjúpuðust
	hann, hún, það hjúpaðist	þeir, þær, þau hjúpuðust		hann, hún, það hjúpaðist	þeir, þær, þau hjúpuðust
imperative (boðháttur)	hjúpast (þú)	hjúpist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hjúpastu	hjúpisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hjúpaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hjúpaður	hjúpuð	hjúpað		hjúpaðir	hjúpaðar	hjúpuð
accusative (þolfall)	hjúpaðan	hjúpaða	hjúpað		hjúpaða	hjúpaðar	hjúpuð
dative (þágufall)	hjúpuðum	hjúpaðri	hjúpuðu		hjúpuðum	hjúpuðum	hjúpuðum
genitive (eignarfall)	hjúpaðs	hjúpaðrar	hjúpaðs		hjúpaðra	hjúpaðra	hjúpaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hjúpaði	hjúpaða	hjúpaða		hjúpuðu	hjúpuðu	hjúpuðu
accusative (þolfall)	hjúpaða	hjúpuðu	hjúpaða		hjúpuðu	hjúpuðu	hjúpuðu
dative (þágufall)	hjúpaða	hjúpuðu	hjúpaða		hjúpuðu	hjúpuðu	hjúpuðu
genitive (eignarfall)	hjúpaða	hjúpuðu	hjúpaða		hjúpuðu	hjúpuðu	hjúpuðu

Etymology 2

Noun

hjúpa

1. indefinite accusative/genitive plural of hjúpur