huwelijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch huwelic, huweleec, compound of huwen (“to marry”) + leec (“singing; playing, game”), thus originally referring to the wedding celebration (or less likely the sexual union). Cognate with Middle Low German hillik, Old High German hīleih.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦyʋələk/, /ˈɦyu̯lək/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: hu‧we‧lijk

Noun

huwelijk n (plural huwelijken, diminutive huwelijkje n)

1. marriage

   Hun huwelijk duurde meer dan vijftig jaar.

   Their marriage lasted for over fifty years.

   Het gelukkige paar vierde hun huwelijk met een groot feest.

   The happy couple celebrated their marriage with a grand party.

   Het huwelijk is een wettelijk erkende verbintenis tussen twee personen.

   Marriage is a legally recognized union between two individuals.

Derived terms

• heterohuwelijk
• homohuwelijk
• huwelijksaanzoek
• huwelijksboot
• huwelijksdrang
• huwelijksdwang
• huwelijksfeest
• huwelijksjubileum
• huwelijkslocatie
• huwelijksnacht
• huwelijkspartner
• huwelijksreis
• kindhuwelijk
• schijnhuwelijk
• uithuwelijken
• verstandshuwelijk

Descendants

• Negerhollands: hywlik, hiewlik