Latin edit

Etymology edit

From in- +‎ (g)nāvus.

Pronunciation edit

Adjective edit

ignāvus (feminine ignāva, neuter ignāvum, comparative ignāvior, superlative ignāvissimus); first/second-declension adjective

  1. lazy, slothful, inactive, sluggish
    Synonyms: dēses, iners, sēgnis, piger, socors, murcidus, languidus
    Antonyms: vīvus, strēnuus, impiger, alacer, ācer
  2. unproductive, idle
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 1.434–435:
      [...] aut agmine factō
      ignāvum fūcōs pecus ā praesēpibus arcent
      […] or by banding as an army [the bees] drive the drones, an idle herd, from the hive
  3. cowardly

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ignāvus ignāva ignāvum ignāvī ignāvae ignāva
Genitive ignāvī ignāvae ignāvī ignāvōrum ignāvārum ignāvōrum
Dative ignāvō ignāvō ignāvīs
Accusative ignāvum ignāvam ignāvum ignāvōs ignāvās ignāva
Ablative ignāvō ignāvā ignāvō ignāvīs
Vocative ignāve ignāva ignāvum ignāvī ignāvae ignāva

Derived terms edit

References edit

  • ignavus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ignavus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • ignavus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.