incantatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of incantō
Participle edit
incantātus (feminine incantāta, neuter incantātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incantātus | incantāta | incantātum | incantātī | incantātae | incantāta | |
Genitive | incantātī | incantātae | incantātī | incantātōrum | incantātārum | incantātōrum | |
Dative | incantātō | incantātō | incantātīs | ||||
Accusative | incantātum | incantātam | incantātum | incantātōs | incantātās | incantāta | |
Ablative | incantātō | incantātā | incantātō | incantātīs | |||
Vocative | incantāte | incantāta | incantātum | incantātī | incantātae | incantāta |
Descendants edit
- English: incantation