interrogans
Latin edit
Etymology edit
Present participle of interrogō.
Participle edit
interrogāns (genitive interrogantis, adverb interroganter); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | interrogāns | interrogantēs | interrogantia | ||
Genitive | interrogantis | interrogantium | |||
Dative | interrogantī | interrogantibus | |||
Accusative | interrogantem | interrogāns | interrogantēs interrogantīs |
interrogantia | |
Ablative | interrogante interrogantī1 |
interrogantibus | |||
Vocative | interrogāns | interrogantēs | interrogantia |
1When used purely as an adjective.