Latin edit

Noun edit

iuvene

  1. ablative singular of iuvenis

Adjective edit

iuvene

  1. ablative masculine/feminine singular of iuvenis
    • 27 BCE – 25 BCE, Titus Livius, Ab Urbe Condita 1.46.1.2:
      Servius quamquam iam usu haud dubie regnum possederat, tamen quia interdum iactari voces a iuvene Tarquinio audiebat se iniussu populi regnare
      • 1919 translation by B. O. Foster
        Servius had by this time a definite prescriptive right to the supreme power. Still, hearing that the young Tarquinius now and then threw out a hint that he was reigning without the consent of the people
    • 27 BCE – 25 BCE, Titus Livius, Ab Urbe Condita 29.33.1.2:
      Maiorem igitur iam rem Syphax ratus quam ut per praefectos ageret, cum filio iuvene—nomen Vermina erat—parte exercitus missa imperat
      • 1949 translation by Frank Gardner Moore
        Therefore Syphax, thinking the affair was now too serious to be conducted by his officers, sent a part of the army under his young son, Vermina by name
    • c. 117 CE, Tacitus, Annales 2.78.11:
      Concurrentis desertores per manipulos componit, armat lixas traiectisque in continentem navibus vexillum tironum in Suriam euntium intercipit, regulis Cilicum ut se auxiliis iuvarent scribit, haud ignavo ad ministeria belli iuvene Pisone, quamquam suscipiendum bellum abnuisset.
      • 1931 translation by Clifford H. Moore, John Jackson
        As deserters flocked in, he organized them by maniples; armed the camp-followers; then, crossing with his fleet to the mainland, intercepted a body of recruits bound for Syria, and wrote to the Cilician kinglets to support him with auxiliaries—the young Piso assisting actively in the preparations for war, though he had protested against engaging in it.
  2. (post-Classical) nominative/accusative neuter singular of iuvenis
    • 1719, Johann Jakob Geelhausen, Apollo Bifrons aequis oculis veterum et recentiorum... :[1]
      Unde pariter ratio desumitur: cur Animalia juniora diutius in vacuo et sine respiratione supervivant quàm adulta, atque et, si placet, fiat sequens experimentum: accipiatur Animal juvene, v. g. catulus, aliud item adultum, v. g. canis, utrique animali occludatur trachea, et utrumque brevi temporis spacio peribit seu emorietur, quia ob denegatam expansionem pulmonum perit sanguinis circulatio; seriùs nihilominùs peribit catulus seu animal juvene, quàm canis vel Animal adultum, quia illud praefatas anastamoses adhuc habet in tantum apertas, ut aliqualem per dictas vias habere possit sanguinis circulationem.
      From which likewise the reason is taken, why younger animals survive longer in vacuum and without breathing than grown ones, and furthermore, if it pleases, let the following experiment be made: let there be taken a young animal, for instance a puppy, another adult of the same, for instance a dog, let each animal's trachea be shut up, and each in the space of a short time will perish or die, because from the denied expansion of the lungs the circulation of the blood ceases; yet none the less the puppy or young animal will die later than the dog or grown animal, because it has the aforesaid anastamoses still open enough that by said paths it can have some circulation of blood.
    • 1730, Maximilien Wietrowski, Historia de praecipuis gestis in pontificatu S. Leonis magni in compendium reducta et tomis duobus comprehensa :[2]
      Post hunc funestum eventum, vidua librorum et pecuniarum facta Domina, nullum habens vel Cognatum vel amicum vel prolem, cui hoc arcanum revelare posset, juvene mancipium cui nomen Curbicus, pretio persoluto sibi emit
      After this mournful event, the widow, being made Lady of the books and money, having no kin or friend or offspring to whom she could reveal this secret, bought herself a young slave named Curbicus
    • 1779, Ludwig Mitterpacher, Elementa rei rusticae in usum academiarum regni Hungariae conscripta :[3]
      Vix animum inducere possum, ut existimem, equariam quaestuosam esse posse, praeterquam feram, aut ea in regione, quae equorum fama celebratur. Multo autem magis utile, quin et necessarium arbitror curare, ut vulgares in regno equi boni, probique sint. Quae res duobus efficitur: primum, ut admissarios nobiles, ac generosos provideamus; deinde, ut juvene pecus recte educetur. Horum alterum providentia Augustæ effectum jam dedit, alterum ministrorum vigilantiae, ac follicitudini debebimus.
    • 1799, Nova Acta Regiae Societatis Scientiarum Vpsaliensis[2], volume 6, Uppsala, archived from the original on 2009 November 25:
      Magnitudine C. Damam non nihil superat, sed A. Pygargo cedit, pilis sequipollicem longis, quin etiam longioribus, aliquantum rigidis, altero alteri laxe incumbentibus, inferne fulvis superne canescentibus vestita, unde hirsuta apparet totaque sordido isabellina vel coloris ferme gilvi, qualis est equorum, si excipiuntur tamen abdomen per longitudinem medium caudaeque pars extrema, quae albicant, et capitis vertex, frons, pedum anticorum pars antica atque paucae quaedam maculae corporis majores, quae cuncta sunt fulvastria, unde fidei non obsonum cogitari posset, animal juvene vel adhuc vivum totum fuisse fulvum et deinde senescens vel post mortem expalluisse, quod multis exemplis confirmatum habemus.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1925, Yoshimatsu Yamamoto, Supplementa Iconum plantarum Formosanarum[3], volume 1, Taihoku, Formosa: Department of Forestry, Government Research Institute:
      Explicatio tabulae III. Cycas revoluta Thunberg. 1. [...] 2. Folium juvene (minute min.); -(c) (d) pinna, altera a fronte, altera a tergo visa (minute aug.).
      (please add an English translation of this quotation)

References edit

  1. ^ Johann Jakob Geelhausen (1719) Apollo Bifrons aequis oculis veterum et recentiorum placita respiciens seu Dissertationes physicio-medicae generaliora et principaliora de hominis ortu vita morte morbo et medicina complectentes quas sub gloriosissimis auspiciis sacratissimi, augustissimi, et invictissimi roman; imp; Caroli VI. ...[1]
  2. ^ Maximilien Wietrowski (1730) Historia de praecipuis gestis in pontificatu S. Leonis magni in compendium reducta et tomis duobus comprehensa, page 24
  3. ^ Ludwig Mitterpacher (1779) Elementa rei rusticae in usum academiarum regni Hungariae conscripta, page 270