kakel
Swedish
editEtymology
editBorrowed from German Kachel, from Latin cacabulus. Cognate Danish kakkel and Dutch kachel.
Noun
editkakel n
Declension
editDeclension of kakel | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | kakel | kaklet | kakel | kaklen |
Genitive | kakels | kaklets | kakels | kaklens |
Derived terms
editRelated terms
editDescendants
edit- → Finnish: kaakeli