Swedish

edit

Etymology

edit

Borrowed from German Kachel, from Latin cacabulus. Cognate Danish kakkel and Dutch kachel.

Noun

edit

kakel n

  1. ceramic tile, tiling

Declension

edit
Declension of kakel 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative kakel kaklet kakel kaklen
Genitive kakels kaklets kakels kaklens

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit
  • Finnish: kaakeli

References

edit