kapelan
Polish edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish kapelan, from Ecclesiastical Latin capellānus. Doublet of kapłan (“priest”).
Pronunciation edit
Noun edit
kapelan m pers (related adjective kapelański)
- (Roman Catholicism) chaplain (member of the clergy)
Declension edit
Declension of kapelan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | kapelan | kapelani/kapelany (deprecative) |
genitive | kapelana | kapelanów |
dative | kapelanowi | kapelanom |
accusative | kapelana | kapelanów |
instrumental | kapelanem | kapelanami |
locative | kapelanie | kapelanach |
vocative | kapelanie | kapelani |
Noun edit
kapelan m animal
- capelin (Mallotus villosus)
- Synonym: gromadnik
Declension edit
Declension of kapelan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | kapelan | kapelany |
genitive | kapelana | kapelanów |
dative | kapelanowi | kapelanom |
accusative | kapelana | kapelany |
instrumental | kapelanem | kapelanami |
locative | kapelanie | kapelanach |
vocative | kapelanie | kapelany |
Further reading edit
Serbo-Croatian edit
Pronunciation edit
Noun edit
kapèlān m (Cyrillic spelling капѐла̄н)
- chaplain (member of the clergy)
Declension edit
Declension of kapelan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | kapèlān | kapelani |
genitive | kapelána | kapelana |
dative | kapelanu | kapelanima |
accusative | kapelana | kapelane |
vocative | kapelane | kapelani |
locative | kapelanu | kapelanima |
instrumental | kapelanom | kapelanima |