kemençe
See also: kemence
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish كمانچه (kemançe, kemence), from Persian کمانچه (kamânče).
Pronunciation edit
Noun edit
kemençe
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | kemençe | |
Definite accusative | kemençeyi | |
Singular | Plural | |
Nominative | kemençe | kemençeler |
Definite accusative | kemençeyi | kemençeleri |
Dative | kemençeye | kemençelere |
Locative | kemençede | kemençelerde |
Ablative | kemençeden | kemençelerden |
Genitive | kemençenin | kemençelerin |
Descendants edit
- English: kemenche
References edit
- Parlatır, İsmail et al. (1998) “kemençe”, in Türkçe Sözlük, 9th edition, volume II, Ankara: Türk Dil Kurumu, page 1266b