knorren
See also: Knorren
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch gnorren, of imitative origin, similar to knarsen (“to creak”). Possibly influenced by morren (“to grumble”).
Pronunciation edit
Verb edit
knorren
Inflection edit
Inflection of knorren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | knorren | |||
past singular | knorde | |||
past participle | geknord | |||
infinitive | knorren | |||
gerund | knorren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | knor | knorde | ||
2nd person sing. (jij) | knort | knorde | ||
2nd person sing. (u) | knort | knorde | ||
2nd person sing. (gij) | knort | knorde | ||
3rd person singular | knort | knorde | ||
plural | knorren | knorden | ||
subjunctive sing.1 | knorre | knorde | ||
subjunctive plur.1 | knorren | knorden | ||
imperative sing. | knor | |||
imperative plur.1 | knort | |||
participles | knorrend | geknord | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Descendants edit
Swedish edit
Noun edit
knorren