kraam
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch craem, from Middle High German krām, from Old High German krām. Probably from a Slavic language, such as Old Church Slavonic gramŭ (“pub, inn”) or črěmŭ (“tent”).[1]
Pronunciation edit
Noun edit
kraam f or n (plural kramen, diminutive kraampje n)
- stall
- Synonym: marktkraam
- childbirth
- (obsolete) childbed
- Synonym: kraambed
Derived terms edit
Descendants edit
References edit
- ^ van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “kraam1”, in Etymologiebank, Meertens Institute
Estonian edit
Etymology edit
Noun edit
kraam (genitive kraami, partitive kraami)
Declension edit
Declension of kraam (ÕS type 22e/riik, length gradation) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | kraam | kraamid | |
accusative | nom. | ||
gen. | kraami | ||
genitive | kraamide | ||
partitive | kraami | kraame kraamisid | |
illative | kraami kraamisse |
kraamidesse kraamesse | |
inessive | kraamis | kraamides kraames | |
elative | kraamist | kraamidest kraamest | |
allative | kraamile | kraamidele kraamele | |
adessive | kraamil | kraamidel kraamel | |
ablative | kraamilt | kraamidelt kraamelt | |
translative | kraamiks | kraamideks kraameks | |
terminative | kraamini | kraamideni | |
essive | kraamina | kraamidena | |
abessive | kraamita | kraamideta | |
comitative | kraamiga | kraamidega |
Derived terms edit
- mööblikraam (“furniture”)
- rauakraam (“ironware”)
- vanakraam (“antiques”)