longiturnus
LatinEdit
EtymologyEdit
From longus (“far, long”) + *-turnus, probably taken from diuturnus.
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /lon.ɡiˈtur.nus/, [ɫ̪ɔŋɡɪˈt̪ʊrnʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /lon.d͡ʒiˈtur.nus/, [lon̠ʲd͡ʒiˈt̪urnus]
AdjectiveEdit
longiturnus (feminine longiturna, neuter longiturnum); first/second-declension adjective
- (Late Latin) of a long duration, long
DeclensionEdit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | longiturnus | longiturna | longiturnum | longiturnī | longiturnae | longiturna | |
Genitive | longiturnī | longiturnae | longiturnī | longiturnōrum | longiturnārum | longiturnōrum | |
Dative | longiturnō | longiturnō | longiturnīs | ||||
Accusative | longiturnum | longiturnam | longiturnum | longiturnōs | longiturnās | longiturna | |
Ablative | longiturnō | longiturnā | longiturnō | longiturnīs | |||
Vocative | longiturne | longiturna | longiturnum | longiturnī | longiturnae | longiturna |
Derived termsEdit
ReferencesEdit
- “longiturnus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- longiturnus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- longiturnus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette