menning
Faroese edit
Etymology edit
From menna (to develop, to increase), analogous to Old Norse menning.
Pronunciation edit
Noun edit
menning f (genitive singular menningar, uncountable)
- development, progress
- (weather) increase of wind
Declension edit
Declension of menning (singular only) | ||
---|---|---|
f6s | singular | |
indefinite | definite | |
nominative | menning | menningin |
accusative | menning | menningina |
dative | menning | menningini |
genitive | menningar | menningarinnar |
References edit
Jóhan Hendrik W. Poulsen, et al.: Føroysk orðabók. Tórshavn: Føroya Fróðskaparfelag 1998. (menning)
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse menning (“education”).
Pronunciation edit
Noun edit
menning f (genitive singular menningar, nominative plural menningar)
Declension edit
declension of menning
f-s1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | menning | menningin | menningar | menningarnar |
accusative | menningu | menninguna | menningar | menningarnar |
dative | menningu | menningunni | menningum | menningunum |
genitive | menningar | menningarinnar | menninga | menninganna |
References edit
- menning in Hólmarsson et al.: Íslensk-ensk orðabók. 1989.
Old Norse edit
Etymology edit
From menna (“to make a man of someone, breed”) + -ing.
Noun edit
menning f
Declension edit
Declension of menning (strong ō-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | menning | menningin | menningar | menningarnar |
accusative | menning | menningina | menningar | menningarnar |
dative | menningu | menningunni | menningum | menningunum |
genitive | menningar | menningarinnar | menninga | menninganna |