moka

See also: Moka, móka, mȭka, mökä, and mǫkă

English

Etymology 1

Probably from Italian moka.

Noun

moka (plural moka or mokas)

1. A moka pot.
   • 1997, Corby Kummer, The Joy of Coffee: The Essential Guide to Buying, Brewing, and Enjoying, Boston, MA: Houghton Mifflin, →ISBN, page 270:

     In a moka, water boils in a closed chamber with enough headroom to allow a head of steam to collect. The pressure from the steam forces the hot water to escape from the chamber and pass through the ground coffee.

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

moka (uncountable)

1. A ritualized system of exchange in the Mount Hagen area of Papua New Guinea, involving reciprocal gifts of pigs that regulate social status.

Anagrams

• Kamo, Moak, Omak, amok, mako

Esperanto

Etymology

From moki +‎ -a.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈmoka]
• Rhymes: -oka
• Hyphenation: mo‧ka

Adjective

moka (accusative singular mokan, plural mokaj, accusative plural mokajn)

1. scornful

Finnish

Etymology

Back-formation from mokata.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmokɑ/, [ˈmo̞kɑ]
• Rhymes: -okɑ
• Syllabification^(key): mo‧ka

Noun

moka

1. (colloquial) blunder, gaffe, bad

   Sori, mun moka!

   Sorry, my bad!

Declension

Inflection of moka (Kotus type 10/koira, no gradation)
nominative		moka	mokat
genitive		mokan	mokien
partitive		mokaa	mokia
illative		mokaan	mokiin
		singular	plural
nominative		moka	mokat
accusative	nom.	moka	mokat
	gen.	mokan
genitive		mokan	mokien mokainrare
partitive		mokaa	mokia
inessive		mokassa	mokissa
elative		mokasta	mokista
illative		mokaan	mokiin
adessive		mokalla	mokilla
ablative		mokalta	mokilta
allative		mokalle	mokille
essive		mokana	mokina
translative		mokaksi	mokiksi
instructive		—	mokin
abessive		mokatta	mokitta
comitative		—	mokineen

Possessive forms of moka (type koira)
possessor	singular	plural
1st person	mokani	mokamme
2nd person	mokasi	mokanne
3rd person	mokansa

Anagrams

• amok, koma, mako

French

Etymology

From the French spelling of the Yemeni port town of Mocha.

Pronunciation

• IPA^(key): /mɔ.ka/

Noun

moka m (plural mokas)

1. mocha (drink)

Derived terms

• crème de moka

Further reading

• “moka”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈmɔːka]
• Rhymes: -ɔːka

Verb

moka (weak verb, third-person singular past indicative mokaði, supine mokað)

1. (transitive, with accusative) to dig, to delve

   Synonym: grafa

2. (transitive, with dative) to shovel

   Synonym: skófla

Conjugation

moka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að moka
supine (sagnbót)		mokað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mokandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég moka	við mokum	present (nútíð)	ég moki	við mokum
	þú mokar	þið mokið		þú mokir	þið mokið
	hann, hún, það mokar	þeir, þær, þau moka		hann, hún, það moki	þeir, þær, þau moki
past (þátíð)	ég mokaði	við mokuðum	past (þátíð)	ég mokaði	við mokuðum
	þú mokaðir	þið mokuðuð		þú mokaðir	þið mokuðuð
	hann, hún, það mokaði	þeir, þær, þau mokuðu		hann, hún, það mokaði	þeir, þær, þau mokuðu
imperative (boðháttur)	moka (þú)	mokið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	mokaðu	mokiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mokast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að mokast
supine (sagnbót)		mokast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mokandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mokast	við mokumst	present (nútíð)	ég mokist	við mokumst
	þú mokast	þið mokist		þú mokist	þið mokist
	hann, hún, það mokast	þeir, þær, þau mokast		hann, hún, það mokist	þeir, þær, þau mokist
past (þátíð)	ég mokaðist	við mokuðumst	past (þátíð)	ég mokaðist	við mokuðumst
	þú mokaðist	þið mokuðust		þú mokaðist	þið mokuðust
	hann, hún, það mokaðist	þeir, þær, þau mokuðust		hann, hún, það mokaðist	þeir, þær, þau mokuðust
imperative (boðháttur)	mokast (þú)	mokist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	mokastu	mokisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mokaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mokaður	mokuð	mokað		mokaðir	mokaðar	mokuð
accusative (þolfall)	mokaðan	mokaða	mokað		mokaða	mokaðar	mokuð
dative (þágufall)	mokuðum	mokaðri	mokuðu		mokuðum	mokuðum	mokuðum
genitive (eignarfall)	mokaðs	mokaðrar	mokaðs		mokaðra	mokaðra	mokaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mokaði	mokaða	mokaða		mokuðu	mokuðu	mokuðu
accusative (þolfall)	mokaða	mokuðu	mokaða		mokuðu	mokuðu	mokuðu
dative (þágufall)	mokaða	mokuðu	mokaða		mokuðu	mokuðu	mokuðu
genitive (eignarfall)	mokaða	mokuðu	mokaða		mokuðu	mokuðu	mokuðu

Anagrams

• koma

Italian

Alternative forms

• Moka

Etymology

Borrowed from Arabic المُخَا‎ (al-muḵā), a port on the Red Sea.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɔ.ka/
• Rhymes: -ɔka
• Syllabification: mò‧ka

Noun

moka m (uncountable)

1. Alternative spelling of moca

Noun

moka f (invariable)

1. moka pot

   Hypernym: caffettiera

Further reading

• moka in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams

• makò

Slovene

Etymology

From Proto-Slavic *mǭka. Cognates include regional Serbo-Croatian мука/muka (“meal”), Slovak múka, Russian мука (muka). Non-Slavic cognates include Ancient Greek μάσσω (mássō, “to knead”), German mengen (“to mix”).

Pronunciation

• IPA^(key): /mòːka/

Noun

mọ́ka f

1. flour

Inflection

Feminine, a-stem
nominative	móka
genitive	móke
	singular
nominative (imenovȃlnik)	móka
genitive (rodȋlnik)	—
dative (dajȃlnik)	—
accusative (tožȋlnik)	—
locative (mẹ̑stnik)	móki
instrumental (orọ̑dnik)	móko

Further reading

• “moka”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran