nomina
English edit
Noun edit
nomina
Anagrams edit
Catalan edit
Verb edit
nomina
- inflection of nominar:
French edit
Pronunciation edit
Verb edit
nomina
- third-person singular past historic of nominer
Indonesian edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin nomina.
Pronunciation edit
Noun edit
nomina
- (grammar) noun
- Synonyms: kata benda, kata nama, substantif
Further reading edit
- “nomina” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation — Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic Indonesia, 2016.
Italian edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Noun edit
nomina f (plural nomine)
Related terms edit
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb edit
nomina
- inflection of nominare:
Anagrams edit
Latin edit
Pronunciation edit
- nōmina: (Classical) IPA(key): /ˈnoː.mi.na/, [ˈnoːmɪnä]
- nōmina: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈno.mi.na/, [ˈnɔːminä]
- nōminā: (Classical) IPA(key): /ˈnoː.mi.naː/, [ˈnoːmɪnäː]
- nōminā: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈno.mi.na/, [ˈnɔːminä]
Noun edit
nōmina n
Verb edit
nōminā
References edit
- nomina in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Spanish edit
Verb edit
nomina
- inflection of nominar: