onbeschaamd
Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Adjective edit
onbeschaamd (comparative onbeschaamder, superlative onbeschaamdst)
- shameless, impudent
- De Britse rioolkranten zijn onbeschaamd.
- The British yellow papers are shameless.
Inflection edit
| Inflection of onbeschaamd | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | onbeschaamd | |||
| inflected | onbeschaamde | |||
| comparative | onbeschaamder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | onbeschaamd | onbeschaamder | het onbeschaamdst het onbeschaamdste | |
| indefinite | m./f. sing. | onbeschaamde | onbeschaamdere | onbeschaamdste |
| n. sing. | onbeschaamd | onbeschaamder | onbeschaamdste | |
| plural | onbeschaamde | onbeschaamdere | onbeschaamdste | |
| definite | onbeschaamde | onbeschaamdere | onbeschaamdste | |
| partitive | onbeschaamds | onbeschaamders | — | |