onbezonnen
Dutch edit
Etymology edit
on- + bezonnen (past participle of bezinnen)
Pronunciation edit
Audio (file)
Adjective edit
onbezonnen (comparative onbezonnener, superlative onbezonnenst)
- (in general, person, behavior) rash, careless, reckless
- ... Ik wou dat ik wat onbezonnener was. Wat meer van: 'Ach joh, gewoon doen en we zien het allemaal wel.' ... [1]
- (action, remark) not well considered, ill-conceived
- Wat een onbezonnen idee cola in de baby zijn papfles te doen!
- How could you put coke in the baby's drinking bottle?!
Inflection edit
| Inflection of onbezonnen | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | onbezonnen | |||
| inflected | onbezonnen | |||
| comparative | onbezonnener | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | onbezonnen | onbezonnener | het onbezonnenst het onbezonnenste | |
| indefinite | m./f. sing. | onbezonnen | onbezonnener | onbezonnenste |
| n. sing. | onbezonnen | onbezonnener | onbezonnenste | |
| plural | onbezonnen | onbezonnener | onbezonnenste | |
| definite | onbezonnen | onbezonnener | onbezonnenste | |
| partitive | onbezonnens | onbezonneners | — | |